संत गोरोबाकाका अभंग

अभंग - १

निर्गुणाचा संग धरिला जो आवडी ।
तेणे केले देशधडी आपणासी ॥
अनेकत्व नेले अनेकत्व नेले ।
एकले सांडले निरंजनी ॥
एकत्र पाहता अवघेचि लटिके ।
जे पाहे तितुके रुप तुझे ॥
म्हणे गोरा कुंभार ऐका नामदेवा ।
तुम्हा आम्हा नाव कैचे कोण ॥

अभंग - २

अंतरीचे गुज बोलू ऐसे काही ।
वर्ण व्यक्त नाही शब्द शून्य ॥
जय जय झनकूट, जय जय झनकूट ।
अनुहात जंगट नाद गर्जे ॥
परतल्या श्रुति म्हणती नेती नेती ।
त्याही नादा अंती स्थिर राहे ॥
म्हणे गोरा कुंभार सत्रावीचे नीर ।
सेवा निरंतर नामदेवा ॥

अभंग - ३

मुकिया साखर चाखावया दिधली ।
बोलता हे बोली बोलवेना ॥
तो काय शब्द खुंटला संवाद ।
आपुला आनंद आधाराया ॥
आनंदी आनंद गिळूनी राहणे ।
अखंडीत होणे न होतिया ॥
म्हणे गोरा कुंभार जीवनमुक्त होणे ।
जग हे करणे शहाणे बापा ॥

अभंग - ४

कवण स्तुती करु कवणिया वाचे ।
ओघ संकल्पाचे गिळले चित्त ॥
मन हे झाले एक मन हे झाले एक ।
अनुभवाचे हे सुख हेलावले ॥
दृष्टीचे पाहणे परतले मागुती ।
राहिली निवांत नेत्रपांती ॥
म्हणे गोरा कुंभार मौन्य सुख घ्यावे ।
जीवें ओवाळावे नामयासी ॥

अभंग - ५

ऐकमेकामाजी भाव एकविध ।
असे एक बोध भेदरहित ॥
तू मज ओळखी तू मज ओळखी ।
मी तुज देखत आत्मवस्तू ॥
आत्मवस्तू देही बोलता लाज वाटे ।
अखंडता बिघडे स्वरुपाची ॥
म्हणे गोरा कुंभार अनुभवाचा ठेवा ।
प्रत्यक्ष नामदेवा भेटलासी ॥

अभंग - ६

केशवाचे ध्यान धरोनी अंतरी ।
मृतिके माझारी नाचतसे ॥
विठ्ठलाचे नाम स्मरे वेळोवेळा ।
नेत्री वाहे जळ सद्गदित ॥
कुलालाचे वंशी जन्मले शरीर ।
तो गोरा कुंभार हरिभक्ता ॥

अभंग - ७

वरती करा कर दोन्ही ।
पताकाचे अनुसंधानी ॥
सर्व हस्त करिती वरी ।
गोरा लाजला अंतरी ॥
नामा म्हणे गोरोबासी ।
वरती करावे हस्ताशी ॥
गोरा थोर वरती करी ।
हस्त फुटले वरचेवरी ॥

अभंग - ८

सरितेचा ओघ सागली आटला ।
विदेही भेटला मनामन ॥
कवणाते सांगावे पुसावया कवणाते ।
सांगतो ऐक ते तेथे कैचे ॥
नाही दिवसराती नाही कूळ याती ।
नाही माया भ्रांती आघवेची ॥
म्हणे गोरा कुंभार परियेसी नामदेवा ।
सापडला ठेवा विश्रांतीचा ॥

अभंग - ९

निर्गुणाचे भेटी आलो सगुणासंगे ।
तव झालो प्रसंगी गुणातीत ॥
मजरूप नाही नाव सांगू काई ।
झाला बाई काई बोलू नये ॥
बोलता आपली जिव्हा पै खादली ।
खेचरी लागली पाहता पाहता ॥
म्हणे गोरा कुंभार नाम्या तुझ्या भेटी ।
सुखासुखी मिठी पडली कैसी ॥

अभंग - १०

कैसे बोलणे कैसे चालणे ।
प्ररब्रह्मी राहणे अरे नाम्या ॥
जेवी त्याची खूण वाढीतांचि जाणे ।
येरा लाजिरवाणे अरे नाम्या ॥
म्हणे गोरा कुंभार अनुभावित जाणे ।
आम्हाते राशी राहणे असे नाम्या ॥

अभंग - ११

काया वाचा मन एकविध करी ।
एक देह धरी नित्य सुख ॥ १ ॥
अनेकत्व सांडीं अनेकत्व सांडीं ।
आहे तें ब्रह्मांडीं रूप तुझें ॥ २ ॥
निर्वासना बुद्धि असतां एकपणें ।
सहज भोगणें ऐक्य राज्य ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार नाहीं रूप रेख ।
तेंचि तुझें सुख नामदेवा ॥ ४ ॥

अभंग - १२

स्थूल होतें तें सुक्ष्म पैं झालें ।
मन हें बुडालें महासुखीं ॥ १ ॥
माझें रूप माझें विरालेसें डोळां ।
माझें ज्ञान सामाविलें माझें बुबुळां ॥ २ ॥
म्हणे गोरा कुंभार नवल झालें नाम्या ।
भेटी तुह्मां आह्मां उरली नाहीं ॥ ३ ॥

अभंग - १३

केशवाचे भेटी लागलें पिसें ।
विसरलें कैसें देहभान ॥ १ ॥
झाली झडपणी झाली झडपणी ।
संचरलें मनीं आधीं रूप ॥ २ ॥
न लिंपेची कर्मीं न लिंपेची धर्मी ।
न लिंपे गुणधर्मी पुण्यपापा ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार सहज जीवन्मुक्त ।
सुखरूप अद्वैत नामदेव ॥ ४ ॥

अभंग - १४

वंदावे कवणासी निंदावें कवणासी ।
लिंपावें गगनासी कवण लिंपी ॥ १ ॥
नाहीं जया रूप नाहीं जया ठाव ।
तेंचि व्यालें सर्व सांगतसे ॥ २ ॥
जीवनीं चंद्रबिंब विंबलें पैं साचें ।
परि नाहीं तें नितंबिलें जवळें जेवीं ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार नामया जीवलगा ।
आलिंगन देगा मायबापा ॥ ४ ॥

अभंग - १५

नामा ऐसें नाम तुझिया स्वरूपा ।
आवरण आरूपा कोण ठेवी ॥ १ ॥
तूं गुह्य चैतन्य नित्य वस्तु जाण ।
रहित कारण स्वयंप्रकाश ॥ २ ॥
याही शब्दामाजी वाचा न लागे ।
मार्ग पैं गा लागे निर्धारिता ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार आत्मया नामदेवा ।
चिद्रूप अवघा दिससी साच ॥ ४ ॥

अभंग - १६

कायसास बहु घालिसील माळ ।
तुज येणेविण काय काज ॥ १ ॥
एकपणें एक एकपणें एक ।
एकाचें अनेक विस्तारिलें ॥ २ ॥
एकत्व पाहतां शिणलें धरणीधर ।
न चुके येरझारा संसाराची ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार कोणी नाहीं दुजें ।
विश्वरूप तुझें नामदेवा ॥ ४ ॥

अभंग - १७

देवा तुझा मी कुंभार ।
नासीं पापाचें डोंगर ॥ १ ॥
ऐशा संतप्ते हो जाती ।
घडे साधूची संगती ॥ २ ॥
पूर्ण कृपा भगवंताची ।
गोरा कुंभार मागे हेंचि ॥ ३ ॥

अभंग - १८

श्रवणें नयन जिव्हा शुद्ध करी ।
हरीनामें सोहंकारी सर्व काम ॥ १ ॥
मग तुझा तूंचि दिवटा होसीगा सुभटा ।
मग जासील वैकुंठा हरिपाठें ॥ २ ॥
रामनामें गणिका तरली अधम ।
अजामिळ परम चांडाळ दोषी ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार विठ्ठल मंत्र सोपा ।
एक वेळा बापा उच्चारीरे ॥ ४ ॥

अभंग - १९

रोहिदासा शिवराईसाठी ।
दिली पुंडलिका भेटी ॥ १ ॥
पुंडलिका झाला अनुताप ।
धन्य सत्य गुरु माय बाप ॥ २ ॥
जन्मा येऊनियां काय केली करणी ।
व्यर्थ शिणविली जननी ॥ ३ ॥
नऊ महिने ओझें वागऊन ।
नाहीं गेला तिचा शीण ॥ ४ ॥
ऐसा झालो अपराधी ।
क्षमा करा कृपानिधी ॥ ५ ॥
ऐसा पुंडलिका भाव ।
उभा केला पंढरीराव ॥ ६ ॥
भक्त पुंडलिकासाठी ।
उभा भिंवरेच्या तटी ॥ ७ ॥
कटावरी ठेवूनी कर ।
उभा विटेवरी नीट ॥ ८ ॥
ऐसा भाव धीर म्हणे गोरा ।
तीर्था जा फजितखोरा ॥ ९ ॥

अभंग - २०

निर्गुण रूपडे सगुणाचे बुंथी ।
विठ्ठल निवृत्ति प्रवृत्ति दिसे ॥ १ ॥
एक पुंडलिक जाणे तेथील पंथ ।
तुझा आम्हां चित्त भाग्य योगें ॥ २ ॥
सभाग्य विरळे नामा पाठीं गेले ।
अभागी ते ठेले मौन्यजप ॥ ३ ॥
म्हणे गोरा कुंभार नामया ।
भोगितां उरल्या उचिता सेवूं सुखें ॥ ४ ॥