संत मुक्ताई अभंग गाथा
संत मुक्ताबाई अभंग – पांडुरंग स्तुती
अभंग– १
मुक्ताबाई म्हणे देवा ।
तु विसावा जिव शिवा ।
गुण गौरव अनुभवा ।
आम्ही जाणो तुज ॥१॥
सत्य सत्य जनार्दन ।
सत्य सत्य नारायण ।
सत्य सत्य तु आमुचे धन ।
जगज्जीवन जगदाकार ॥२॥
॥धृ॥ तुज वाचोनी त्रिभुवनी ।
दुजा न देखो नयको काणी॥
वेदशास्त्र पुराणी ।
अगाध महिमा तुझा ॥३॥
तु देवादी देव उत्तम ।
तु निज भक्ताचा विश्राम ।
शंकराचा आत्माराम ।
ऐसा नेम वेदाचा ॥४॥
तरीच भक्ताचा कॉवसा ।
पावसी तु हृषीकेशा ।
नाही दुजविण भरवसा ।
निश्चय ऐसा साच तू ॥५॥
तू परत्रीचे रुझा आगम ।
निगम विचारु ।
तुझ्या चिंतेने पारु ।
उतरे संसारु दुर्घट ॥६॥
विठोजी म्हणे मुक्ताबाई ।
मन समर्पिले माझे ठाई ।
तयासी जन्म मरण नाही।
सत्य पाही निर्धारि ॥७॥
नामा म्हणे करुनी ।
स्तुती मुक्ताबाई चरण वंदीती॥
तव संत महंत विनविती ।
आदिमूर्ति विष्णुचि ॥८॥
तु विसावा जिव शिवा ।
गुण गौरव अनुभवा ।
आम्ही जाणो तुज ॥१॥
सत्य सत्य जनार्दन ।
सत्य सत्य नारायण ।
सत्य सत्य तु आमुचे धन ।
जगज्जीवन जगदाकार ॥२॥
॥धृ॥ तुज वाचोनी त्रिभुवनी ।
दुजा न देखो नयको काणी॥
वेदशास्त्र पुराणी ।
अगाध महिमा तुझा ॥३॥
तु देवादी देव उत्तम ।
तु निज भक्ताचा विश्राम ।
शंकराचा आत्माराम ।
ऐसा नेम वेदाचा ॥४॥
तरीच भक्ताचा कॉवसा ।
पावसी तु हृषीकेशा ।
नाही दुजविण भरवसा ।
निश्चय ऐसा साच तू ॥५॥
तू परत्रीचे रुझा आगम ।
निगम विचारु ।
तुझ्या चिंतेने पारु ।
उतरे संसारु दुर्घट ॥६॥
विठोजी म्हणे मुक्ताबाई ।
मन समर्पिले माझे ठाई ।
तयासी जन्म मरण नाही।
सत्य पाही निर्धारि ॥७॥
नामा म्हणे करुनी ।
स्तुती मुक्ताबाई चरण वंदीती॥
तव संत महंत विनविती ।
आदिमूर्ति विष्णुचि ॥८॥